Deze maand vier ik mijn 25-jarig jubileum in het inkoopvak bij diverse ministeries. Dan voel je je plotseling wel oud worden. Maar de reactie van Sander Bastianen op LinkedIn gaf moed: Nee, niet oud…we zijn net als goede whisky, hoe langer we in het vat(k) zitten hoe beter we worden. Dus toch een mooi moment om terug te kijken op mijn carrière, waarbij ik bij verschillende ministeries werkte.
Rijksgebouwendienst (Ministerie van VROM)
Bij de Rijksgebouwendienst, onderdeel van het Ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieu, inclusief , maakte ik kennis met overheidsinkoop. Mijn eerste taak was het opstellen van inkoopbeleid, dat tot mijn verbazing nog niet bestond. Echter, het woord ‘inkoopbeleid’ werd als fout bestempeld door de projectmanagers die ik ontmoette. “Pennen en potloden koop je in, wij besteden hieraan!” was hun reactie.
Een leerzame opdracht was het opstellen van raamcontracten voor de beveiliging van penitentiaire inrichtingen. Een goed idee, dacht ik. Maar bij het ontvangen van de afzonderlijke concepten bleek er overal een voorkeur voor lokale leveranciers en weinig aandacht voor het totale kostenplaatje. Het antwoord was dat de opdrachtgever daar niets aan had. Ik vrees dat veel inkopers nog steeds met dit probleem te maken hebben.
PIANOo (Ministerie van EZK)
Als reactie op de resultaten van het Parlementaire Onderzoek Bouwnijverheid (de Bouwfraude) gebeurden er twee dingen: de Aanbestedingswet werd geschreven en PIANOo (onderdeel van het Miniserie van EZK) werd opgericht. Ik vond het interessant om bij PIANOo betrokken te zijn, dus ik verliet de Rijksgebouwendienst. Het was een mooie tijd waarin er veel behoefte was aan kennis in het land, dus ik was regelmatig op pad.
Het meest boeiende vond ik de bijeenkomsten over de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning), waar zowel de overheid als de markt niet wisten hoe ze met deze nieuwe wet moesten omgaan. Het werd extra moeilijk door de afstand tussen markt en overheid als gevolg van een te strikte interpretatie van de Aanbestedingswet. Het leek wel alsof je niet met de markt mocht praten. Om dit probleem te overbruggen organiseerde ik marktontmoetingen, te beginnen met de schoonmaaksector. Dat was spannend, want we waren net hersteld van de langste staking in de Nederlandse geschiedenis. De oorzaak was aanbestedingen gebaseerd op de laagste prijs.
Ministerie van BZK (Directie Inkoop-, Facilitair en Huisvestingsbeleid Rijk )
Ik zal mijn binnenkomst bij dit ministerie nooit vergeten. Ik kwam er midden in het volgende inkoopdrama binnen: het rapport van de Commissie Elias over ICT-aanbestedingen. “Hoi Kees, fijn dat je er bent. Kun je vandaag deze Kamervragen beantwoorden?” Dat was even schrikken. Overigens heb ik niet het gevoel dat er veel gedaan is met alle aanbevelingen van de commissie, of dat er veel geleerd is. Een van de leukste taken daar was het opzetten van een netwerk voor categoriemanagers en contractmanagers, in samenwerking met de RAFEB.
Belastingdienst
Het ministerie van Financiën dus. Nadat ik een tijd als adviseur had gewerkt, werd ik hoofd van de afdeling inkoopondersteuning. Daar maakte ik kennis met het werk van contractbeheerders, de essentie van een goede inkoopafdeling die helaas vaak onderschat wordt. Mijn waardering gaat uit naar deze mensen! Later kwam daar ook de afdeling contractmanagement bij, waar we werkten met CATS CM. Eerst gezamenlijk op cursus, en daarna het opstellen van een contractmanagementplan en vervolgens de uitvoering, monitoring en verbetering ervan. Dat was een openbaring. Wat een prachtig vakgebied!
Ministerie van BZK (Haagse Inkoopsamenwerking)
Hier ging het niet om het opstellen van rijksbeleid, maar om de uitvoering ervan bij de HIS (nu Rijks Inkoopsamenwerking). Het werk bij de Belastingdienst werd me te veel en ik kreeg de kans om bij de HIS op adem te komen. Daar ben ik nog steeds dankbaar voor. En het was ook nog een leuke opdracht: de doorontwikkeling van contractmanagement.
Ministerie van Defensie (COMMIT)
Het Commando Materieel en IT (voorheen de Defensie Materieel Organisatie) is mijn huidige werkgever. Wat een totaal andere wereld is dit! Hier wordt wel heel bijzonder materieel verworven (dat woord kende ik nog niet). Ik ben zelf druk bezig met Maatschappelijk Verantwoordelijk Opdrachtgeven en Inkopen (MVOI) en diverse projecten waarbij wij samenwerking met de markt zoeken.
Die samenwerking is de rode draad geweest in mijn afgelopen 25 jaar. Mijn gedachten hierover lees je in een volgend blog.
Mooi verhaal en herkenbaar.