Op 13 oktober 2011 was ik aanwezig bij een bijeenkomst van NEVI-Publiek en DPA. Tijdens deze bijeenkomst werden de resultaten van een benchmark met de veelbelovende titel “Best of Public Procurement” gepresenteerd. De meest in het oog springende conclusie uit deze benchmark was:Contractmanagement is de hype voor 2012. We zijn nu ruim een jaar verder en een mooi moment om eens terug te kijken.
Eerst maar eens de DEAL! er op naslaan. De oogst valt op het eerste gezicht niet tegen. Het afgelopen jaar twee artikelen over contractmanagement. De eerste gaat over de zorg, de tweede betreft echter weer een benchmark. het Het bleek moeilijk om een benchmark te doen omdat de definities binnen dit specifieke vakgebied niet echt eenduidig zijn.
Dat herkende ik. Na de BoPP bijeenkomst begon ik enthousiast een stuk te maken voor de PIANOo website. Speurwerk op Internet leverde een zeer diffuus beeld op over de begrippen contractmanagement, leveranciersmanagement en contractbeheer. NEVI-CPD is dan ook terecht begonnen hier helderheid in aan te brengen.
Trouwens, het begrip Supply Chain Management laat ik voor de overheid voor het gemak maar even buiten beschouwing. Dat lijkt een stap te ver te zijn en te blijven. Heel jammer als je als overheid ook veel wilt doen aan Duurzaam Inkopen en Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen.
Goede voorbeelden van overheidsorganisaties die hun contractmanagement op orde hebben zijn schaars, althans niet zichtbaar voor de buitenwereld. Op het PIANOo congres blek de provincie Overijssel zijn zaakjes voor elkaar te hebben. Goed verhaal onder de titel “gedifferentieerd contractmanagement, van risico naar resultaat.”
Een ander mooi voorbeeld werd verleden week gepresenteerd tijdens de Marktupdate Printers en Copiers. Als onderdeel van het EASI 2010 ICT inkooptraject van de Rijksoverheid is daar het contractmanagement heel goed ingericht.
Diezelfde Rijksoverheid is nu bezig met het opzetten van competentieprofielen. Het deed mij genoegen om te zien dat er ruim aandacht was voor de functie van contractmanager. Wat het overigens compliceerde was dat bij het Ministerie van Defensie de functie van contractmanager eigenlijk het gehele inkoopproces van een specifiek (groot) contract omvat. Eigenlijk wel logisch, want in veel gevallen wordt het afgesloten contract over de schutting van de inkoopafdeling heen gegooid. In de meeste gevallen naar een verantwoordelijke lijnafdeling, in andere gevallen naar een enkele contractmanager.
Geen wonder dat ik pas hoorde dat de contractmanager de nieuwe Calimero is.
En daar ben ik het dus helemaal niet mee eens! In de komende jaren zou de contractmanager wel eens de spil van het inkoopproces kunnen worden. Ik voorzie dat vooral bij gemeenten. Die krijgen er een enorme klus bij met de komende transities van AWBZ naar WMO. Bij die transitie zit ook een forse bezuinigingsopdracht. Die zou je aan de voorkant kunnen halen, maar het lijkt mij voor de financiën van een gemeente helemaal niet verkeerd als er de komende tijd heel goed nagedacht gaat worden over de inrichting van het contractmanagement voor die zorgcontracten. Besparingen aantonen met een getekend contract is één ding, maar die besparingen ook waarmaken tijdens de looptijd van het contract is iets geheel anders. Als ik hoor dat ongeveer 55 procent van het gemeentelijk budget in het sociale domein komt te liggen, betekent dit een grote uitdaging voor de gemeentelijke contractmanager!
Het zou mij dus niets verbazen als dit traject de transitie naar volwassenheid van het gemeentelijk contractmanagement zou gaan betekenen. De stelling uit de DEAL! van juni 2012 dat contractmanagement vaak onderschat wordt, zou daarmee gelukkig van tafel gehaald kunnen worden.
Weer een zwaan erbij dus!
