Lectori Salutem,
Weet waar je aan begint als je naar het jaarlijkse congres van de IPSERA (International Procurement and Supply chain Education and Association) gaat! Je wordt drie dagen lang ondergedompeld in de wereldwijde state of the art op dit vakgebied. Een heerlijk bad welteverstaan.
Dit jaar vond dit evenement voor de 25e keer plaats. Gastheer was de Technische Universiteit Dortmund.
Dit jaar waren er 120 presentaties en ruim 200 bezoekers. De meest voorkomende onderwerpen waren duurzaamheid, innovatie en de samenwerking tussen opdrachtgever en opdrachtnemers. Logisch op een SCM congres, maar een eye opener voor publieke inkoop. De meeste deelnemers kwamen uit Europa, met wat Amerikanen, een Aussie en een paar (Zuid-) Afrikaanse deelnemers.
Nederland was heel goed vertegenwoordigd met bijdragen van zowel hoogleraren als promovendi. Ik wist eigenlijk niet dat er zoveel promovendi op dit vakgebied zijn. Dat was een aangename verrassing.
De presentaties waren verdeeld in working papers (work in progress) en competitive papers (voltooid). De working papers zijn ondermeer bedoeld om feed-back van collega’s te krijgen. Handig systeem met zoveel kennis in een zaal. Daarnaast waren er ook een aantal keynote speakers van duitse bedrijven die hun beeld van de toekomst van inkoop gave. Zonder uitzondering noemden zij het belang van goede mensen.
 |
| Jan Grothe, Deutsche Bahn |
Publieke inkoop (natuurlijk voorgezeten door Jan Telgen) was een ondergeschoven kindje. Slechts vier presentaties, maar wel één van de interessantste over Life Cycle Cost Management als een instrument voor strategische inkoop. Vier presentaties over publieke inkoop betekent absoluut niet dat er niets te leren valt van onderzoek in de private sector. Integendeel! Wat het wel lastig maakt is de kortere contractduur van overheidscontracten. Innovatie vraagt soms meer tijd en ook Vertrouwen (een woord dat heel vaak genoemd werd) kost langere tijd om op te bouwen.
Ondanks dat handicap valt er op dit congres toch heel veel te leren voor de overheid. Lees dat maar eens na.
Van Frank Rozemeijer leerde ik overigens dat ik dat blog eigenlijk niet had moeten schrijven en ook geen tweets had moeten sturen. Hij toonde namelijk aan dat actief gebruik van social media geen significant effect heeft op job performance. Passief gebruik doet dat wel. Vandaar de aanhef van dit blog.
Volgend jaar is het congres in Budapest. Misschien tot dan…..
