Uw idee parkeren wij niet
Tot mijn grote genoegen mocht ik een informatiebijeenkomst voor leveranciers en dienstverleners voor (het beheer van) parkeergarages (off-street, heb ik geleerd) bijwonen. De opdrachtgever, Coöperatie Parkeer Service U.A., mede ondersteund door Jordie van Berkel, is werkzaam voor veertien gemeenten, wil zijn opdracht in twee percelen in de markt zetten. Het eerste perceel conventioneel, het tweede perceel innovatief, beide via de concurrentiegerichte dialoog; met als doel zoveel mogelijk innovaties. De interesse was groot; ik telde zo’n twintig verschillende aanbieders.
Aanbesteden van parkeergarages is een heikel onderwerp. De politieke gevoeligheid is hoog en de digitalisering gaat steeds verder. Typisch dus een onderwerp waarbij je de expertise van de markt nodig hebt en je je eigen denkbeelden als opdrachtgever los moet laten om innovaties mogelijk te maken. Om dat te doen past de opdrachtgever de concurrentiegerichte dialoog toe, wordt er gewerkt met een outputbestek en worden toetredingsdrempels zo laag mogelijk gehouden. Dat laatste gebeurt bijvoorbeeld door pas na de dialoog de gunningsfase te houden. Alleen de leveranciers die dan nog door willen gaan, hoeven een (beperkt) bestek in te leveren en worden beoordeeld op basis van prestatie-inkoop (de leverancier is de expert). Voor de liefhebbers: de versimpelde selectiefase vindt plaats voor de dialoog.
De bedoeling is om meerdere leveranciers over te houden. Daarom wordt een raamcontract afgesloten, mede om de innovatie te blijven bevorderen. Een heel interessante toevoeging was de doelstelling om innovaties te stimuleren door slim risicomanagement. Dat lijkt een tegenspraak, maar als je er goed over nadenkt juist helemaal niet. Ik hoop later nog eens op dit onderwerp terug te komen.
De opdrachtgever is op zoek naar een totaaloplossing, maar weet dat niet elk bedrijf dat kan leveren. Daarom wordt samenwerking tussen leveranciers die een deeloplossing hebben aangemoedigd. Liefst pro-actief, maar ook in de procedure is een stap ingeruimd voor het vormen van combinaties. Door deel te nemen aan deze aanbesteding werken leveranciers ook aan hun eigen ontwikkeling, benut de opdrachtgever hun kennis en ervaring zo optimaal mogelijk en ontstaan er nieuwe ontwikkelingen door nieuwe (verrassende?) samenwerkingsvormen. Hierdoor wordt deze sector, die zich in de Product Life Cycle vooral manifesteert als early of late majority zomaar een innovator of early adopter. Verandering is dus belangrijk om te blijven bestaan. Dat werd fraai geïllustreerd aan de hand van de Olympische Spelen. Techniek, locatie, verdienmodellen, sponsors; alles is aan verandering onderhevig.
Al met al is dee aanbesteding een heel mooi voorbeeld hoe ook een kleinere organisatie, een vaak als complex omschreven, methodiek als de concurrentiegerichte dialoog toe kan passen. Voor mij is het sleutelbegrip hierbij: vertrouwen in de markt. Zo stimuleert inkoop de markt en worden leveranciers ondernemers!
