Afgelopen vrijdag leverde ik mijn derde en laatste essay voor de inkoopopleiding Purchasing Léadership Program (het oude NEVI-3) in. Als het goed gaat mag ik dan half oktober nog een keer naar Maastricht om mijn diploma op te halen. Tijd voor een terugblik dus. Al geruime tijd was ik op zoek naar een passende inkoopopleiding. Niet van die korte cursussen waar je na een of twee dagen weer buiten staat met de gedachte “was het dit nou?, maar een gedegen lange training waar je veel krijgt, maar ook veel moet geven.En dan kom je al gauw op de NEVI-PLP opleiding uit. Daarom eerst maar eens naar een zogenaamde Proeverij geweest. Dagje Maastricht, geen straf om heen te gaan. Ik was gelijk geboeid door de materie die behandeld werd en heb mij gelijk ingeschreven NEVI-1 en NEVI-2 had ik nooit gedaan. Eerlijk gezegd zagen die opleidingen er mij te schools uit. Daarom was ik blij dat ik op grond van opgedane ervaring toch aan deze opleiding mee kon doen. Dat heb ik geweten. In negen maanden zes modules van elk drie dagen en de bijbehorende voorbereiding, drie essays, vier middagen intervisie en een forse businesscase met andere deelnemers. Dat betekent een forse investering in tijd.
Maar ik moet zeggen: die tijd heb ik met veel plezier gegeven. Interessante lesstof, topdocenten en over het algemeen zeer goede gastsprekers. Het verblijf in Maastricht betekende al voor de meeste deelnemers en flinke afstand van huis en werk en droeg bij de interactie binnen de groep. Daar heb ik heel veel van geleerd. Heel interessant om eens met heel andere mensen samen te werken. Mensen die niet alleen binnen de overheid werkzaam zijn, maar vooral in het bedrijfsleven. Daar wordt toch op een hele andere manier tegen inkoop aangekeken dan ik gewend was. Toch kwam ik tot de conclusie dat inkoop bij de overheid veel leuker en uitdagender kan zijn. De veelheid aan factoren waar je als overheidsinkoper rekening mee moet houden ging de meeste inkopers uit het bedrijfsleven de pet te boven.
Elke tweede module werd afgesloten met een essay dat over een of beide modules moest gaan. Ik had er voor gekozen om alle drie de essays over de inkoop van zorg door gemeenten te laten gaan. Dat is een onderwerp dat mij erg na aan het hart ligt. Bij het schrijven van die essays kwam een een punt naar voren dat voor mij de opleiding extra moeilijk maakt: geen enkel artikel ging over de inkoop van de overheid. Dan wordt het toch wel moeilijk om de behandelde literatuur toe te passen. Maar als het dan wel lukt, dan is de voldoening des te groter! Zo gebruikte ik in mijn laatste essay de aanbevelingen die gedaan werden naar aanleiding van de bouw van kerncentrales in Finland en Frankrijk. Net als de inkoop van zorg zijn dat complexe projecten en kun je dus veel leren van de manier waarop ze in die sector met inkoop omgingen.
De businesscase was een van de leukste onderdelen. Samen met drie collega’s (een van de rijksoverheid en twee uit het bedrijfsleven) onderzochten wij de rol van vertrouwen bij de groei in innkoopvolwassenheid. De resultaten van dat onderzoek staan tot onze trots in het juli-augustusnummer van DEAL! Hieronder onze groep tijdens de presentatie van onze businesscase.
En dan de hamvraag: wat heb je nou precies geleerd en wat kan je nou mee? Ik denk dat het niet ligt in direct toepasbare tooltjes. Daar zijn zat andere opleidingen voor. De grote winst ligt in de verschillende manieren waarop je leert naar inkoop te kijken. Wat dat betreft was het boek Images of Organization van Gareth Morgan een waardige afsluiting van deze opleiding.Mij heeft deze opleiding in ieder geval genoeg inspiratie gegeven om er een vervolg aan te geven. Ik ga namelijk promotieonderzoek doen. Waarover dan? De inkoop van zorg door gemeenten natuurlijk! Wellicht dat ik daar een apart blog over ga schrijven. Mijn hoofd maalt alweer van de woeste plannen.
met dank aan Frank Rozemeijer voor de foto’s.